Apate oavend

D’r daag geet, d’r oavend vilt,
de nach rich zich óp.
vuur d’r kómmende duuster
zint de doeve bei-ee gekroape.
sjtumme versjtómme,
vootsjtep lope voet,
de klinkers klinke neet mieë.
nog ’ne wieje hónk
en dan is ’t sjtil.
lankzaam geet ’t leeg,
’t lampeleeg kump.
’ne sjtille verloate plei,
’ne oavend wie alle angere,
nieks biezóngesj, nieks apaats.

as ich de vinster wil sjlete,
zieën ich in d’r sjieëmerduuster
nog inne man óp de bank zitte,
eenzaam en alling
of alling mar alling ?
zieëker inne versjlaafde,
zjwerver of boetelender.
mesjieë geweun
’ne ”geweune” miensj
deë urges uëver prakkezeert.
me wit ’t neet.

d’r duuster gruit
d’r plei klinger
en de sjtilte groeëter.

fosje sjtoer sjtappe versjture
sjtilte en gedanke.
d’r echo mitgereëkend
lieke ’t veer veut, mè ’t is mar
inne jónge jóng mit regelmoatig
ritme gehaas óngerweëg.
d’r man sjteet van de bank óp,
’t lampeleeg lieët ’t leed zieë
dat langs zieng wange lup.
heë hilt d’r vreëme aa en
grienentere kalt heë teëge ’m.
d’r sjtoere jóng loestert
en loestert, minute lank.
ich zieën alling ’t gevolg,
heë wit wie d’r wink wingt.
zie zjwiege is vöalzagend...
zieng begriepende hank
óp die vreëm sjouwer... zoeë
lope ze same de nach in.

wat geweun zouw mótte zieë,
weëd apaat óp dizze
geweune oavend.

sjtilkes sjleet ich
de vinster en de gerdiene.